برای تو ؛ بانوی زندگیم . . .

دیده ای این پیچک های همیشه سبز را . . . ؟
یاد گرفته ام که عشق مثل اینهاست. آرام آرام می پیچد و قلب را وارد دلچسب ترین محاصره تاریخ می کند.
گاهی هجوم سبز از یک شاخه کوچک توی یک گلدان آغاز میشود و تا به خودت بیایی تمام دیوار را پوشانده اند پیچک ها. مثل اینهاست عشق. . . شاید با یک صدا و یک لبخند جوانه بزند و بعد طولی نمی کشد که به خودت آمده ای و میبینی همه وجودت درگیر اوست.

پیچک ها معطل اجازه نمی مانند، ملاحظه ی پستی ها و بلندی ها را ندارند و هیچ مانعی نمی تواند جلویشان را بگیرد. هیچ دیوار و سنگ و آهنی نمی تواند بیاستد مقابل هجوم برگهای سبز بر تنه سرد خویش. چه کسی میتواند برای دل تعیین تکلیف کند و دیوار بچیند؟

میشود مگر دوست داشتن را مهار کرد و یا از بین برد؟. . .
دیده ای این پیچک هارا؟ تمام طول سال را سبزند زمستان ندارد عشق خزان نمیشود محبت، اینها را این برگها دارند گواهی می دهند.

آرام آرام دور جانم تنیده ای و حالا از دور هرکسی نگاهم می کند وجودم را درگیر تو می بیند. تنیدنی محاصره وار و محاصره ای از جنس تو. . . دلچسب ترین حصار دنیا ! . . .