میگذری
که بگذرم
نگذشتم
هستم
ای رفته دریاب
تنهایی فرسوده شکیبایی را
به آتش کشیده اندیشه را
که در خماری کشت طاقت را
شاید ندانی
کین جام
دیگر سرم گرم نمی کند
آه ای خدا ، اینبار باش
سخت تنهایم . . . حسین . . .