۲۰ اسفند ۹۳ ، ۰۸:۳۷
صبــر ! . . .
نگـــو !
دیـگـــر از آسمــان نگو !
نگو که قد کشیدن آسان است . . .
که ستاره ها نــزدیکند ، و هــوا مهتابی !
کــم دارم . . . کم آورده ام واژه ها را . . . دل من نیــز تنگ می شود گاهی ، باور کن!
سنگ نیستم من . . . که صخره باشم کوه وار ! قطره آبی هم حتی نیستم . . . که جویی باشم به سمت دریا ،یا پرنده ای حتی به شوق پرواز ! . . . کوچک و حقیــرم با دستانم که خالــی اند و نگاهــی پاشیده به ناکجا ! قلبی غریب که غریبانه ناگزیر و به اکراه ِتقــدیر می تپد . . . خسته و هر از گاه ! و این نفــس . . . این نفسهای وانفسای سخت و ثقیــل . . . و تهوع های بی وقفه . . . و سرفه های دم صبح ، کابوسهای دمادم شبانه ! و آلرژن های هر روزه . . . و تب و انجماد غریب درونم ! می بینی ! اینها کم اند هنــوز. . .
شاید هنوز باید با درد و داغ این راز گردیم آشنــاتر ؟!
صبــر !
