۱۶ بهمن ۹۳ ، ۱۸:۲۰
فقط کافیست . . .
یک مثنوی شعر درنگاهت ، پلک باز کن تا سروده شوی . . . غنچه شکوفه میدهد ،بهار با تبسمت . . .
یک سرزمین عشق در دامنه های افکارت گسترده میشود و زمین وسعت میگیرد در عطایت . . . متای هر دو دنیایی چه " حور " باشی به وعده ای ، چه " عین " در واژه عشق ، ای همیشه معشوق . . .
خیال انگیزی چو سیمرغ "اسطوره" ساز ، سحر انگیزی چون " کحیل چشمان " فرعونی نه در واژه توصیف میشوی و نه در کلمات محصور . فراسوی هر خلقت ؛ فقط ترا " خاتون " سرزمین سبز عشق نامیدند . . .
قیامتی در قد قامت " مرد " که ایستادگیش را تکیه گاهی . . . فقط کافیست که آغوش بگشایی تا کشتی تنهایی اش پهلو بگیرد . . .
پ.ن: دوستت دارم . . .
۹۳/۱۱/۱۶