مقصود از اول معشوق الهی نبود !

من از دل طوفانی حافظ

از جان شرر بار سعدی

از رقص اشعار مولانا

از مستی ابیات خیام

از آوارگی مصراع های عطار

از صبر صائب

از آه تبریزی شهریار

از پریشانی پروین

از انتظار نیما

از شهر پشت دریاهای سهراب

از فصل نویسی های اخوان

از انزوای منزوی

از غم قیصر . . .

فهمیدم که همین عشق زمینی ، آنان را به آسمان کشید . . .

مقصود از اول معشوق الهی نبود !

حتما چشمهایی شکل چشمان تو را دیده بودند

آه که معلم های ادبیات من چقدر دروغ گفتند . . . !